Wspólna rozmowa jest niezbędnym elementem poprawnego pożycia
Z wiekiem coraz bardziej dostrzegam zalety wspólnej rozmowy, wspólnej z partnerem, małżonkiem czy przyjacielem. Wcześniej zawsze traktowałem tę formę wspólnego przebywania ze sobą jako coś co nie jest niezbędne, ale dziś chcę tego więcej, potrzebuję. Z zasady jestem typem introwertycznym, choć nie mam problemów z integracją grupową. Jednak chyba nie umiem sam zacząć rozmowy. Wiem, że powinienem, wiem, że chcę tego i nic z tym nie robię. Ostatnio nawet coraz bardziej jestem zazdrosny o to, że moja partnerka cały czas wisi na telefonie, a nie rozmawia ze mną. Czy to moja wina? Pewnie po części tak. Jednak uważam takie zachowanie za nie fair wobec mnie. Patrząc dalej, brak wspólnej rozmowy doprowadzi do oddalania się punktów wspólnych. Jeżeli dowiadujesz się o bieżących sprawach swojego partnera poprzez jego rozmowy z innymi ludźmi to chyba coś jest nie tak. Albo jestem masochistą albo głupkiem. Tylko, że sprawianie bólu nie podnieca mnie.
