Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią.
Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka. Ale jednocześnie siekają go gwałtownie na kawałki.
Nasza normalność polega na tym, że zdajemy sobie sprawę z własnej nienormalności.
Jeżeli czytasz to samo, co inni ludzie, potrafisz myśleć tylko tak jak oni.
Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.
Jak masz głupio myśleć, lepiej odpocznij.
W życiu są rzeczy zbyt skomplikowane, by je wyjaśnić w jakimkolwiek języku.
Naprawdę głębokiego smutku nie da się wyrazić nawet łzami.
Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, tak długo będziemy się mylić.
Przyjaciele, z którymi zabijamy czas, to właśnie prawdziwi przyjaciele.
Człowiek już taki jest, że choćby nie wiem dokąd pojechał, zostanie tylko sobą.
Ból jest nieunikniony. Cierpienie jest wyborem.
Jak się człowiek gdzieś zasiedzi, to prędzej czy później wyda się kim jest.
Znajdź mnie szybko. Zanim znajdzie mnie kto inny.
Gdy wokół jest ciemno, pozostaje tylko spokojne czekanie, aż oczy przywykną do mroku.
Aby oszukać innych, trzeba najpierw oszukać samego siebie.
Trzy przypadki po kolei to już nie przypadek.
-Dlaczego tyle pijesz?
-Boję się – odpowiedziałem.
-Ja też się boję,a nie piję.
-Pewnie boimy się inaczej.
Dżentelmen postępuje tak jak powinien, a nie tak, jak ma ochotę.
Los to coś, co się wspomina, gdy już minie, a nie poznaje się naprzód.
Gdy zamknie się książkę, trzeba znów powrócić do rzeczywistości.
„O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” Haruki Murakami – recenzja
