Nauczono ludzi, że największą cnotą nie jest zdobywać, lecz dawać. Nie można jednak dać coś, czego przedtem nie stworzono. Tworzenie poprzedza rozdawanie – inaczej nie byłoby co rozdawać.
Nie masz obowiązków wobec nikogo z wyjątkiem siebie.
Przysięgam na swoje życie i swoją miłość do niego, że nigdy nie będę żył dla innego człowieka ani prosił go, by żył dla mnie.
To nie kwestia tego, kto mi pozwoli. Kwestia tego, kto mnie powstrzyma.
– Francisco, jaki człowiek jest najbardziej zdemoralizowany?
– Ten, który nie ma celu.
Jestem. Myślę. Będę.
Cywilizacja to proces uwalniania człowieka od ludzi.
Traci się wszystko, gdy traci się poczucie humoru.
Nie chodzi o to, kto mi pozwoli; to kto mnie powstrzyma.
Mistyk to ktoś, kto wyrzekł się własnego umysłu przy pierwszym zetknięciu z umysłami innych. Gdzieś w dzieciństwie, gdy jego pojmowanie rzeczywistości zderzyło się z cudzymi twierdzeniami, arbitralnymi rozkazami i sprzecznymi żądaniami, ogarnął go tak przemożny lęk przed niezależnością, że wyrzekł się rozumu. Mając wybór między „ja wiem” a „oni mówią”, wybrał autorytet innych, wolał się podporządkować, niż zrozumieć, wolał wierzyć, niż myśleć. Wiara w nadprzyrodzoność zaczyna się od wiary w wyższość innych. Jego poddanie się przybrało formę uczucia, że musi ukryć brak zrozumienia, że inni posiadają jakąś tajemną wiedzę, której sam jest pozbawiony i że w jakiś niedostępny mu sposób potrafią tak zaczarować rzeczywistość, by odpowiadała ich życzeniom.
Miłość to cześć, i uwielbienie, i chwała, i patrzenie w górę. Nie bandaż dla brudnych ran.
Żyj i działaj w granicach swojej wiedzy i rozszerzaj ją do granic swojego życia.
Jeśli istnieje coś, czym się brzydzę, to opowiadanie o własnym cierpieniu – ono nie powinno interesować nikogo oprócz mnie.
Jeśli nie wiesz, nie musisz się bać, ale się uczyć.
Nie zamierzam przepraszać za swój talent, za swój sukces ani za swoje pieniądze.
Szacunek do samego siebie to coś, czego nie można zabić. Najgorsze jest zabicie w tym człowieka pozorów.
Moje życie jest największą wartością, zbyt wielką, by ją oddawać bez walki.
Najbardziej zdeprawowanym typem człowieka jest człowiek bez celu.
Na człowieka prawdziwie samolubnego nie ma wpływu aprobata innych. Nie potrzebuje jej.
Człowiek, który nie ceni siebie, nie może cenić niczego ani nikogo.
Byłaś jedynym spotkaniem w moim życiu, które nigdy się nie powtórzy.
Cierpliwość jest zawsze nagradzana, a romans jest zawsze za rogiem.
To było największe uczucie istnienia: nie ufać, ale wiedzieć.
Człowiek, który potępia pieniądze, zdobył je w sposób nieuczciwy; ten, który je szanuje, zarobił je.
„Źródło” Ayn Rand – recenzja – Wojtek Fortuna (wojciechfortuna.pl)
